گوشت شتر از ارزش غذایی و خواص دارویی و درمانی بسیاری برخوردار است و در روایات دینی ما به مصرف آن بسیار توصیه شده است. در روایاتی از حضرت رسول(ص) آمده است که گوشت شتر را بخورید حتی سالی یکبار و در جایی دیگر فرموده اند، گوشت شتر انسان را صبور میکند. با این وجود استفاده از گوشت شتر به دلیل رنگ تیره (زرشکی مایل به سیاه) و مزه‌اش، چندان مورد توجه نبوده و در بین مردم کشور ما چندان رایج نمی باشد.
گوشت شتر به دلیل داشتن مقدار زیادی کلسیم و فسفر برای کسانی که استخوان درد یا درد مفاصل دارند، فوق‌العاده مفید میباشد و متخصصان طب سنتی مصرف آن را هر چند وقت یکبار به افراد بالای 60 سال توصیه می‌کنند.
گوشت شتر از لحاظ شکل ظاهری شبیه گوشت گوساله و گوسفند است، البته رنگ آن کمی تیره تر و مزه آن شیرین میباشد. گوشت شتر نسبت به گوشت گاو و گوسفند دیرپز تر بوده، البته در صورتی که از گوشت شتر جوان استفاده شود، این مشکل کمتر دیده میشود.
همچنین یکی از مهمترین خواص گوشت شتر در مقایسه با دیگر گوشت ها، فقدان مواد هورمونی و آنتی بیوتیک در آن است، چرا که این حیوان در طبیعت به صورت آزاد و به دور از پرورش دامی رشد می کند.
گوشت شتر دارای طبیعت گرم و خشک است. از گوشت شتر برای درمان بسیاری از بیماری ها استفاده شده و در طب سنتی کاربردهای فراوان دارد. برخی از خواص درمانی گوشت شتر به طور خلاصه عبارتند از:
گوشتشتر منبع بسیار خوبی از مواد مقوی و مغذی است و از جهت مواد موثر موجود در آن باگوشتسایر دام‌های اهلی تفاوتهایی دارد. گوشت شتر در مقایسه با گوشتگاو از میزان پروتئین و چربی کمتری برخوردار است و در مقایسه با سایرگوشت‌های دیگر حاوی سدیم بیشترو پتاسیم کمتری است. مقدار ویتامینهای گروه ب و برخی عناصر معدنی نظیر فسفر و کلسیم در آن بسیار زیاد است. جالب است بدانید که نسبت آهن و روی موجود در این گوشت، کمتر ازسایر گوشتهااست و نسبت کلسیم اینگوشتدر عضلات ران آن زیادتر میباشد.
گوشت قرمز یکی از پر مصرف ترین گوشت ها در کشور‌ایران میباشد . این گوشت فواید بخش اعظمی داراست و مرجع بی نیاز از پروتئین می باشد . نخوردن این گوشت منجر بروز خلل ها و اختلالاتی در فرد می شود ، اما خوردن بیش از میزان ی این گوشت نیز منجر پیدایش بیماری های خطرناک خواهد شد .
طبق نتایج پژوهشی که بتازگی منتشر شده است، ارتقاء مصرف گوشت قرمز رنگ در بالارفتن خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ اثر گذار است، البته به این معنی نمیباشد که از همه گونه های گوشت های قرمز‌رنگ در ذهن خود هیولا بسازیم و از همین فردا آن را از برنامه غذایی خویش حذف کنیم .
چنانچه چنین میباشد پس تکلیف چه چیزی است و برای مصرف گوشت قرمز رنگ چه نکاتی را می بایست مد حیث قرار دهیم تا دست ناچیز این عامل دست از راز ما بردارد و ما را به دام دیابت نکشاند .
پژوهش یادشده دربرگیرنده حدود ۱۵۰ هزار نفر می باشد که هیچ کدامشان در ابتدای این بررسی ۱۲ تا ۱۶ ساله به دیابت در گیر نبوده اند . شرکت کنندگان هر چهار سال یک بار با توجه به عادات غذایی شان و تغییراتی که در الگوی مصرف گوشت قرمز‌رنگ خویش داده بودند، زمینه بررسی قرار می گرفتند .
در نقطه پایان حاصل فعالیت چنین بود: در یک زمان مشخص چهار ساله، اشخاصی که مصرف گوشت قرمزشان بیش از نصف مصرف روزانه ارتقاء یافته بود، ۴۸ درصد بیشتر از کسانی که تغییری در مصرف گوشت قرمزشان نداده بودند در معرض خطر ابتلا به دیابت گونه ۲ قرار گرفته بودند .
قطع مصرف گوشت قرمز رنگ هم در کاهش احتمال ابتلا به دیابت دسته ۲ اثر گذار است، هر تعدادی رسیدن به این یافته بازه بیشتری به خود اختصاص می دهد .
کسانی که مصرف گوشت قرمز را به نصف رسانده بودند، در یک عصر چهار ساله هیچ کاهشی در احتمال ابتلا به دیابت گونه ۲ تجربه نکردند، البته زمانی که پژوهشگران داده های گردآوری شده در ارتفاع ۱۲ سال یا بیشتر را قضیه تحلیل قرار دادند، به این نتیجه رسیدند کسانی که مصرف گوشت قرمز خود را انقطاع کرده بودند ۱۴ درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به دیابت دسته ۲ قرار گرفته بودند .
اما آیا همگی گونه های گوشت قرمز‌رنگ در معرض اتهام قرار دارد؟ دکتر ویلیام اوانز، از کالج دوک و از اعضای تیم تحقیقاتی می گوید: «در واقع نباید تقصیرها را متوجه قرمز بودن گوشت بدانیم، بلکه در اصل میزان چربی اشباعی که می خوریم نقش مخرب را بازی می نماید .
عبارت گوشت قرمز نمی تواند یاری چندانی به درک نتایج این پژوهش کند، چون برخی برش های گوشت قرمز، نظیر راسته، چربی اشباع یه خرده دارند، در حالی که بعضا از اشکال پنیر چربی اشباع بسیار بالاتری دارا هستند .»
پزشک معالج اوانز توضیح می دهد زمانی که سلول های چربی از چربی های اشباع مالامال شوند، پروتئین های التهابی ترشح می کنند . «ما می دانیم این پروتئین ها خطر ابتلا به دیابت را افزایش می دهند .»